Jerzy T. Marcinkowski1, Tadeusz Kaczmarek2, Aneta Klimberg1

Kierowca a padaczka

1 Z Katedry Medycyny Społecznej Akademii Medycznej im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu, ul.

Rokietnicka 5c, 60-806 Poznań,

2 Z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych – Oddział w Pile, ul. Drygasa 28, 64-920 Piła,

Lekarz rodzinny opiekujący się 54-letnim pacjentem po urazie czaszkowo-mózgowym z następowym krwiakiem śródmózgowym okolicy czołowej prawej z wtórną padaczką pourazową, powtarzający temu pacjentowi leki przeciwpadaczkowe (wg zaleceń konsultującego neurologa) i odnotowujący w kartotece częste napady padaczkowe uogólnione (według wywiadu od pacjenta i jego żony) był świadkiem naocznym, że pacjent ten – pobierający świadczenia rentowe orzeczone z powodu częstych napadów padaczkowych – kieruje samochodem. Ten fakt kierowania samochodem był dla lekarza rodzinnego – według jego określenia – „szokiem” i spowodował wysłanie zawiadomienia do Wydziału Komunikacji z sugestią cofnięcie uprawnień do kierowania pojazdami mechanicznymi. Wspomniany pacjent został pozbawiony prawa jazdy, czym poczuł się szczególnie dotknięty,  w związku z czym złożył pozew do sądu przeciwko lekarzowi rodzinnemu o naruszenie tajemnicy lekarskiej przez powiadomienie Wydziału Komunikacji o tym, że choruje na padaczkę. Opisane sytuacje wskazują na konieczność: 1) dążenia do jak największego obiektywizowania rozpoznań padaczki oraz 2) ujednolicania kryteriów orzeczniczych dotyczących chorych z padaczką.

Słowa kluczowe: kierowca, prawo jazdy, padaczka